Matka tęskniąca

Mój synu, już dorosłeś
tak jak ojciec swoją dziś wybrałeś drogę,
to woła ciebie morze,
przeznaczenia twego zmienić już nie mogę
nie zatrzymam cię...
A ja łzą uśpiona tonę w myśli
jak ptak, któremu skrzydła odmówiły lotu,
że wypłynąłeś, synu,
może już nie wrócisz nigdy
i w falach na dnie gdzieś odnajdziesz spokój.
Okrutna pani morza
jaką mocą włada dusza jej szalona,
że wzywa cię do siebie
by na zawsze zamknąć w słonych fal ramionach
całą miłość mą...
Taki już matki żeglarza los,
by wciąż tęsknotą żyć...
blask latarni morskiej
ciebie przypominać będzie mi...

autor

LaTortuga

Dodano: 2011-06-23 09:51:16

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie