Mdły Taniec

W bladym świetle księżyca
w marzeń blasku łaska losu.
Proszę, wejdź obwąchaj mnie też
i nie patrz w odbicie luster.

Nie daj wiary moim słowom
bo obłędem ciągle gnany jestem
i znów przepych wizji nocnej
godny księcia o poranku.

Nie wierz w moje słodkie kłamstwa
co pajęczą nicią skrzyły pustkę.
Teraz wracam, żeby walczyć
i rozegrać tę kolejną turę życia.

Nie wiem wciąż którędy droga
do Twych bram uniesień
i czy jestem godzien wezwać
by być z Tobą żagiel Styksu.

Cały dzień hipnotyzuje mnie
mroźne spojrzenie, niczym demon
a to są tylko piksele trwogi
że bez uczucia Prawdy nic nie

może być i Piękno i najgłębsze
Poświęcenia piekło, lecz ja dążę
lecz nie umiem nie mieć pragnień.
Gdzie jest Miłość? Gdzie ja jestem?

Dlaczego to nie teraz i tu.
Dlaczego wciąż zwycięża mój wróg.
I czemu muszę mieć nienawiść
a nie mogę tak po prostu już

mieć Ciebie zamiast żalu
i mieć pasję zamiast szmalu
i mieć przyszłość zamiast wspomnień
i swój raj zamiast wypomnień

i być silny jeszcze bardziej
i potęgą być bez wzgardy
lecz nie może być dziś wiosny
mam nadzieję na radości

ale żadnej pewnej myśli
a jedynie nuty piękne
boję się, nie umiąc płakać
żem szlachetny psychopata.

autor

Wiwern

Napisany: 2014-12-07 Dodano: 2014-12-07 11:58:10

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie