Me serce
Serce ze szkła sklepione
Życie ze złych puzzli ułożone
Pragnienie- to nie myśleć
Uczucie- przestać istnieć
Po co żyć,
skoro tylko wystarczy być...
Wiara, nadzieja...
Lecz coś Mi doskwiera.
To przygnębienie- znów ściska me serce
Nawet nie proszę o nic więcej...
Ja już mam dość
Ona jest już o krok...
...Lecz wciąż żyję i kolejny mija zmrok.
autor
Madzia
Dodano: 2005-03-14 14:13:22
Ten wiersz przeczytano 476 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.