Me serce po francusku bije

Bardzo osobisty wiersz.

"Me serce po francusku bije".
14.07.2016r. czwartek 11:23:00

Me serce po francusku bije,
Coś się dzieje,
Bo wciąż żywą mam nadzieję.
Miłość we mnie jeszcze nie zachodzi,
Ona każdego dnia od nowa do mnie przychodzi.
Takie nastały czasy,
Że przemierzam nie lasy,
Lecz autostrady,
By znów znaleźć się w ojczyźnie Wolności Statuy.
Me emocje blasku nie utraciły,
Mimo, że teraz wspomnienia je przykryły.
Może z czasem Miłość do mnie zajdzie
I, gdy już przyjdzie
To ją w szczerość, uczciwość przyodzieję
I wtedy ona przy mnie po wieczność miejsce zagrzeje.
Wędruję po świecie,
Me serce swoje plecie,
Ale moją Miłością największą
Tak jak i najprędszą
Jest Francja,
Bo tam króluje mimo wszystko elegancja.
Będę hardy,
Będę twardy,
Może me serce się nie omyli
I prawdziwych uczuć nie zmyli.
Mnie się podobają przygody wszelakie,
Jeżeli chodzi o Taize, o Francję to wolę jednakie.
Niech świat nawet szydzi,
Ale mnie ta Miłość się nie odwidzi.
Ja wiem, że chwile te nie są stracone
I zawsze w mych wspomnieniach będą przywrócone.
Ja w każdej godzinie, minucie, sekundzie
Dbam o swą do Francji Miłość i wiem, że ona nie zaginie.

Moje serce po francusku bije
A my, zakochani, co myślimy
To czynimy,
Więc ponad wszelkie inne rzeczy
Stawiam to, co mam na pieczy.
Tam inna, zieleńsza jest trwa,
Tam kiedyś dojdzie ma sława.
Nigdy nie ma końca porządków,
Gdy w sercu wiele wątków.
Nic, co ważne juz nie zwleka
Tylko wypełnia serce człowieka,
Który daje znać o sobie
I chce trwać przy drugiej, ukochanej osobie.

Moje serce po francusku bije
I nie przestanie,
Bo tam wysoko
Pozostało moje oko.
Ja nawet przyjmę inne przyodzienia,
Bo Taize, to miejsce mnie odmienia.
We mnie wielkich uczuć są pokłady
I nie zdolne na szczęście do jakiejkolwiek zdrady.
Także wierzę, że może
Dobry Bóg w tym wszystkim mi pomoże.

Moje serce po francusku bije
I niebawem soczyście wytryśnie, a ja ów nektar spiję.
Mnie się nowe marzenia przedstawiają,
A im me zmysły się kłaniają.
A to, co serce podaje
Jest w mega pakiecie, takim zestawie.
Może ma dusza lekko się zasłoniła,
Bo lekko ku mym wybrykom się skłoniła.
Teraz czuję jak mnie gdzieś nosi,
Gdzieś na ziemię francuską przenosi.
Ja nawet w nocy
Błagam o momenty pomocy,
Bo me serce we Francji pozostało,
Ono tak bardzo chciało, by i ciało tam pozostało.
Szerokie są drogi,
Klimat czasem srogi,
Ale najważniejsze, że jest wiary woda,
Ma osobista, intymna przygoda.

Moje serce po francusku bije
I wie, że nigdy nie zginie.
Niie czuję się jakoś zaślepiony,
Gdy w tamtym miejscu postawiony.
Francja zawsze w mym sercu będzie,
Nawet, gdy będę wszędzie.

Zapraszam na jutro, będzie wiersz poświęcony wydarzeniom z Nicei. Dziękuję za miły odbiór moich wierszy.

autor

AMOR1988

Napisany: 2016-07-14 Dodano: 2016-07-19 09:40:58

Ten wiersz przeczytano 1586 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie