W mej pamięci.

Pamiętasz?
Ja tak.
Czuje jak by
to było
niedawno,
jak by to
było wczoraj.
Te nasze
spotkania.
Każde było
tajemnicze,
bo nie wiedzieliśmy
kiedy nadejdzie.
Na każdy twój
widok czułam
dreszcz emocji,
Ty też?
Moje serce
pękało
z radości,
a rozum
podpowiadał,
że będę
cierpieć,
ale dusza
się cieszyła.
Ach, te długie
spacery.
Rozumieliśmy
się bez słów,
gadaliśmy
jak najęci.
Zawsze
uśmiechnięci.
Nawet podczas
smutnych wspomnień
potrafiliśmy się pocieszyć.
Nigdy nie
poczułam
smaku Twych
ust. Twojej
miłości też
nie.
Ale wiem
jak ważna
jest dla
Ciebie rozmowa.
Do dziś,
patrząc na
Twe zdjęcie,
które zrobiłam
w tajemniczy
czuję uścisk
w sercu.
Rozmawiam
z Twoim
zdjęciem.
Może kiedyś
usłyszysz to
co mówię,
to co czuję.
To, że Cię
Kocham.
Przechodząc
koło Twojego
domu, wciąż
mam nadzieję,
że ujrzę Cię
w oknie.
Niestety.
Moja wiara
w spełnione
marzenia
spadła do
poziomu
poniżej zera.
Wiem, że
trzeba żyć.
Trzeba wierzyć.
Może akurat
sie uda,
i moje
prośby zostaną
spełnione.
Tęsknię za
tobą, naszymi
rozmowami.
Umieram,
bo nie mam
z Tobą kontaktu.
Może zapomnę
kiedyś o Tobie,
ale nasze
rozmowy
nadal zostaną
w mej
pamięci.

Dla niego.. :*

autor

moja_filozofia

Napisany: 2007-09-01 Dodano: 2007-09-02 00:36:05

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie