Męka za miłość

Nic nie mówię
O nic nie proszę
Sam jestem
I mękę znoszę

Mękę za miłość wielką
Którą darzę Ją
Jej ręce i twarz bielą
Po nocach się śnią

I nic nie mówię
Prosić nie proszę
Za moją miłość
Mękę znoszę

Twarz jest Jej blada
I uśmiecha się skrycie
To nie rzeczywistość na jawie
Lecz marzenie w śnie- oczywiście

A ja nie mówię
I prosić nie proszę
Bo kocham tę miłość
I męki ponoszę

By Ona dziewczyna
Była prawdziwa
Była by moją
Ja Ją nie skrzywdził

A i nie mówię
Już dłużej nie zniosę
Bądź Ty prawdziwą
W mękach cię proszę

autor

raczyca

Napisany: 1979-08-18 Dodano: 2008-01-18 18:29:07

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie