Melancholia

jakby osobą...

Melancholia , nie zdająca
sobie sprawy ze swego
przeznaczenia tańczy,śpiewa
skacze z radości i uniesienia.

Żyje sobie beztrosko,stapajac
odważnie po leśnej ścieżce
lecz coś pcha ją ku ucieczce.

Nie wie co. nie wie skąd.
Jednak "COŚ" jest silne
Uczucie choć niepewne jednak
nieomylne.

Melancholia traci spokój
radość życia, nie chce już
się bawić, ma coś do ukrycia.

Ktoś jej wyznał prawdę.
Całe jej znaczenie.Biedna
ta dziewczyna nosi ciężkie brzemie.

Po co było mówić, mogła żyć
w niewiedzy, słodkim przeświadczeniu
teraz już do końca będzie żyła w cieniu.

Prawda tak okrututna musi być
na wierzchu? Musi być za dnia ,
nie może po zmierzchu?

Czasem lepiej jest niewiedzieć
nie znać przeznaczenia, temu kto ją
uświadomił życzę przebaczenia.

Już nie będzie Melancholia po leśnych
ścieżkach wesoło skakać, życia kochać
Teraz w cieniu będzie tylko szlochać.

a Ty mój uświadamiaczu teraz gryż się
z sumieniem swoim! Bo któż Ci pozwolił
decydować o jej życiu? Przecież nie jest
ono Twoim.

autor

Ruzia

Napisany: 2006-12-03 Dodano: 2006-12-03 22:51:40

Ten wiersz przeczytano 351 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie