Melankolija
jasność gdzie spojrzeć rozkwita kolor
zszarzałe pragnienie wygasza radość
przybędzie w purpurze wygłodniały
zgęstniały deszcz rozmiękcza i odgradza
czarne serce kosmosu okalecza
ponure indywiduum wychwala erem
kolor rozkwita radość wygasza
pragnienie jasności gdzie spojrzeć
zszarzałe
wygłodniały w purpurze
zgęstniały deszcz przybędzie
okalecza ponure indywiduum
erem wychwala czarne serce kosmosu
rozmiękcza i odgradza
autor
Nathan
Dodano: 2014-10-31 18:57:42
Ten wiersz przeczytano 763 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Nie łatwy ale ciekawy :)
świetny...Grzegorz Turnau byłby zachwycony; pozdrawiam
Oddaję z przyjemnością 700 głos:)Niespotykana forma
wiersz spowodowała, że czytałam kilka razy, i więcej
czytam tym bardziej mi się podoba:) pozdrawiam
cieplusieńko zawsze obecna:)
Bardzo mi się spodobała Twoja melancholia.Pozdrawiam:)
Wery Gud Nathan :) Pozdrawiam!
Dziękuję za wszystkie komentarze i proszę o jeszcze;-)
Wiersz trochę przypomina pantum,ale nim nie
jest,ciekawy...
Pozdrawiam Nathanie:)
:)
Pozdrawiam, Nathan:)
http://www.youtube.com/watch?v=nzYZjyo4X8Y
Trochę skomplikowany:) ale ciekawy.
Piekne slowa pozdrawiam
Koliji nie znalazlem
czarne serce odchlani wszechswiata
podobalo by mi sie bardziej
ale to tylko moje odczucie
pozdrawiam
piękna melancholia Nathanie Pozdrawiam:)