Melodia kilku starych peronów
Melodia kilku starych peronów
Gdzieś w oddali
Widać zachodzącego słońca blask
Wyście człowieku, czasem tu bywali
I podziwiali obrazki ułożone z gwiazd
Wyście tu przychodzili
by poczuć się lepiej
Cały swój żal żeście tu krzyczeli
I każdej nocy było wam tu cieplej
To wszystko takie brzydkie i okropne
A wyście ciągle tu chadzali.
Nie było tu niczego co dobre
a jednak żeście tu wracali
Co wami kierowało?
Czy wielkie stado wspomnień?
Czego wam brakowało?
Czy kogoś kto czekałby na was cały
dzień?
A myśmy się stąd nie ruszali
Wszystko widzieli i oglądali
Witali to goroli to górali
Kłótnie ludzkie podziwiali
Oj dawno to było
bo odkąd nas tu zbudowali
wielu ludzi tędy przechodziło
podobnych do nas, z betonu i ze stali
Komentarze (3)
super wiersz i te slowa wyscie podobni do nas z betonu
i ze stali - chociaz wizja pesymistyczna kolorytu jej
dodaja metafory brawo:)
Świetna treść, tyle różnych myśli...tyle różnych
ludzi...z betonu...ze stali...
Ciekawe ujęcie tematu.Podoba mi się ..plus