Menel

Przepraszam, że tak mnie dzisiaj "nosi" i już trzeci raz zmieniam wiersz... Mam jakiegoś cholernego doła i tyle...

Błękitne oczy, sportowa sylwetka i blond kosmyki
Stwarzają pozory mężczyzny fizycznie idealnego
Jednak zawadiacki uśmiech małego chłopca
Skażony jest setkami ordynarnych przekleństw

Codziennie ciężko pracuje, od rana marznie
Bez względu na pogodę i porę dnia
Zawzięcie odgrywa rolę społecznego śmiecia
Będąc żywą reklamą sklepu monopolowego

Żebrze o kilka groszy na charytatywny cel
Czyli uleczenie kaca, który trwa od lat
Żebrze na kolejną butelkę najtańszego wina
Z rozkraczoną, nagą dziwką na etykiecie

Nie pasuje do kolorowego krajobrazu miasta
W jego pijackiej szczerości zbyt wiele jest prawdy
Znienawidzony przez wszystkich przechodniów
Wzgardzony, opluty, sponiewierany przez los

A ja muszę patrzeć na to wszystko bezsilnie
Żyć ze świadomością, że nie mogę mu pomóc
Ze wspomnieniem tajemnicy, którą mi powierzył
Wyszeptał kiedyś "ja też mam marzenia..."

...popatrzyłam przed chwilą przez okno, monopolowy 100m dalej, leje deszcz, a On stoi... Młody, przystojny, całkiem inteligentny (naprawdę!)... Powiedział kiedyś, że nie mogło być inaczej. Pił jego dziadek, pije ojciec, pije trzech starszych braci. Matka zapiła się na śmierć. Zapytał, czy mógł coś zrobić, by było inaczej...? Ja zapytałam, czy mogę mu pomóc... Odpowiedział "Tak, po prostu powiedz, że marzenia się spełniają" Wróciłam do domu i ryczałam do późna. Mijają lata. On nadal stoi. Ja nadal nie godzę się z jego losem. Czy mogę coś zrobić, by mu pomóc...??? ;(;(;(

autor

Sex Pistol

Dodano: 2007-03-04 12:24:04

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie