Metamorfoza

Radość
Srebrnymi skrzydłami
Wachlowała,
Nad smutkiem
Zatopionym w bruździe
Twojego czoła.

Uparta.
Trzepotała dalej,
Tworząc
Słodkie wydmy,
I marszcząc
Równinę noska.

Konsekwentnie,
Burząc spokój ust,
Rozchyliła ich kąciki
W niebiańskie zatoczki.

Kiedy sfrunęła
W sonar tętniący,
By rytmem skrzydełek
Wyrównać bicie-
Zbudziła zamaszysty
walc.

I przypomniałeś sobie,
Że można
Skrzypeczkami
Się roześmiać,
Które swój smyczek
Ukochany odnalazły.

...bo czasem zapomnieć można,,że tak łatwo się uśmiechac...uśmiechać i uśmiechać...... ;D

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2005-03-31 08:33:41

Ten wiersz przeczytano 808 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie