MEWY...

Każda mewa to kolejna dusza ludzka...

Być jak ona-wolna i śnieżnobiała...
taka beztroska, bym nigdy nie kłamała...
Latać nisko, dotykając morza lazury...
Wzlatywać wysoko, pławić się i muskać lekkie chmury...

Lecz ja jestem zranioną kobietą...
boleśnie dotkniętą...
Ciężar myśli i uczuć przytłacza mnie,
nie pozwala oderwać od ziemi się...
by tańczyć w puszku kropli...
najchętniej, byście mnie za włosy wlekli...
Za to, że ośmielam się krzyczeć i kochać...
bo zabraliscie mi serce, pozostaje tylko głośno szlochać...

Więc nie jestem wolna jak mewa...
Nie mam przy sobie mężczyzny, którego mi trzeba.

Przechadzam się brzegiem i patrzę na WAS,
może kiedyś dołączę i będzie więcej nas?...
Bo każda z nich to duszyczka ludzi samotnych...
doświadczających klęsk sromotnych...
Było im zabrane, to co mieli,
miłość i całe życie, bo tak bardzo ludzie chcieli...

Tak, niedługo dołączę i ja...
Bo każda z WAS smak pustki zna...

autor

italia_

Napisany: 2005-01-10 Dodano: 2005-01-10 16:07:09

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie