Mgła
Nad polami cicha mgła,
jak wata powoli gęstnieje.
Pomiędzy drzewa się wlewa,
bruzdami sunie do nieba.
Przypomina rozlane mleko,
jak okiem sięgnąć daleko.
Niczym dymna zasłona,
ziemia po horyzont zamglona.
Otula powoli nasz dom,
jak woal zwilżony rosą.
Podchodzi do samych okien,
białym, lepkim obłokiem.
Majestatyczna mgła...
słoneczko ku niej mruga.
autor
zzielonegowzgórza
Dodano: 2011-05-05 10:27:49
Ten wiersz przeczytano 10287 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
?wietny obraz s?onecznego ale zamglonego poranka.
ale taka ?adna ta mg?a, pozytywna :-)