Mgła
Popatrz!
na ziemię mleko się wylało
sączy się z nieba
a każdą swoją
odrobiną białą
w szpary się wlewa
Otula księżyc
rozmarzenia pyłem
oblepia latarnie
a w serce wszczepia
zamyślenia wieniec
by rósł bezkarnie.
autor
ARABELLA
Dodano: 2017-02-27 18:23:23
Ten wiersz przeczytano 2334 razy
Oddanych głosów: 63
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (75)
Niesamowicie obrazowo :) Pozdrawiam serdecznie +++
Kobieta patrzy... za szybą mgła
I słucha szeptu ptaków...
Zapukał ktoś... cisza
Melancholijnie, ładnie ARABELLKO.
Dobrego wieczoru.
Dziękuję, że wpadasz.
Pozdrawiam serdecznie:))
ta mgła
coś w sobie tajemniczego ma...
+ Pozdrawiam :)
dziękuję wszystkim czytającym za zajrzenie do mnie,
pozdrawiam
Mgła jest tajemnicza jak kobieta z tą różnicą, że
kobieta się nie rozpływa pod wpływem ciepła i dotyku.
Miłego wieczoru Arabelko paa :))
I mnie sie podoba wiersz :)
pięknie ...mgła zawsze jest jak magiczna woalka
okrywająca coś czego nie widzimy:-)
pozdrawiam
Mgła drzewa otula
lecz też utrudnia widoczność
pozdrawiam:)
Mnie także podoba się ten "mglisty" obraz. Miłego
dnia:)
Mgła lękiem nastraja, oczami jej nie przebije sz.
Pozdrawiam serdecznie, miłego dnia.
Nie moge skomentować bo zza tej mgły nic nie
widze;))))
Taki kaprys przyrody.
Mgła zawsze nasuwa tajemnice skojarzenia :)
Pozdrawiam.
Romantycznie,mgliście i pięknie o
przyrodzie.Pozdrawiam serdecznie:)