Mgła i Pan Wieczór

Na dworze biała mgła,
Płaszczem ulice otula,
Światła lekko przykrywa,
Wieczór gestem przyzywa.

Nadszedł więc wieczór,
W swojej czarnej szacie,
Dumnie krocząc ulicami,
Usiadł przy mgle i uniósł wzrok szary
- czyż oni się czasem nie znali?
Razem zaczęli rozmawiać długo,
A księżyc ich wierną sługą,
Światło rzucał na obie twarze,
Otaczał promieniami,
Tak jak ciemność karze,
I wciąż rozmawiają,
I razem siedzą,
Do rana godziny liczą.

autor

Furie

Dodano: 2006-11-19 16:54:27

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie