MGŁA I PLEŚŃ

Już drzewa szczytują; tylko patrzeć a będą nagie
w swym bezlistnym wyuzdaniu.
Parki zmieniają klientelę.
Menelstwo ustępuje miejsca rozwydrzonym
wagarowiczom.
A wieczory należ będą do par wulgarnie
oblepiających zarośla.
Mży.
Też mżę.
W tym czasie gdzie każdy liść i chropowatość kory
kochanką jest.
Piję wilgoć twoich rąk wypatrując słońca, które
zawzięcie zasłania okna.
Jednak i spod przegniłych okiennic prześwituje
czasem jakieś spojrzenie. Na prawdę do tej kory
przytulam się całym ciałem. Nigdy nie mam jej dość.
W krzakach prześwitują gdzieś czyjeś nogi.
Nie są twoje.
Zostawiam je.
Mgła i pleśń. Cichy urywany szloch.
To już.
Tylko nagie bezczelne drzewo gdzieś w oddali
śmieje się... .

autor

artemidion

Napisany: 2009-10-12 Dodano: 2009-10-18 03:44:14

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie