W Mgłach Przeszłości : Noc Kupały
Zaśpiewał wiatr w koronach starych
drzew,
Płomienie strzeliły w górę, wysoko,
Wśród grodów rozległ się radości śpiew,
Spoczęło na kraj Świętowitowe oko.
Płoną ogniska jasne nad rwącymi rzekami.
Noc Kupały objęła słowiańskie dzieci,
Horsowa łuna bije ponad ojczystymi
lasami
W mroku puszczy Perunowy Kwiat świeci
Wianki jasne z łuczywami, nurtem
szarpane,
Płyną w dal, ku swemu przeznaczeniu,
Snują się melodie, z dawnych czasów
znane,
Rusałki kryją się w trzcin cieniu,
Wróżby tej nocy, tajemnice swe odkrywają
Błyszczą oczy duchów wśród drzew
Przysięgi składane największą moc mają
Gra w żyłach słowiańska krew.
Komentarze (2)
piękny słowiański klimat, czułam każde słowo wersa,
obrazowo i magicznie, ta noc ma dla mnie wielkie
znaczenie, raz w niej zakwitłam....
szkoda, że takie tradycje zanikaja pozostawiając tylko
wspomnienia. wiersz bardzo mi sie podoba ba i tematyka
inna:)