Miałam wezwać Cię, nie zdążyłam

Miałam klucz do szczęścia
trzymałam go bardzo mocno
lecz nie było dla niego miejsca
wyrzuciłam go, lecz po co?

Mój świat rozpadł się
nie chciałam dalej żyć
wiem że miałam wezwać Cię
nie dam redę tego kryć...

Mogłeś pomóc mi
mogłeś pomóc z kolan wstać
lecz przestałam żyć
bo zaczęłam się bać...

Nienawidziłam duszy swej
że nie przyjęłam pomocy
zrobiłam to co złe
nie mogę spojrzeć sobie w oczy...

___________________________________________ ______

Kiedy jestem miła, biorą mnie za łatwą...
kiedy jestem szczera, mówią, że się wywyższam...
kiedy nie chce ranić innych, mówią, że jestem nie fair...
kiedy jestem sobą, mówią, że udaje innych...
kiedy chce się przytulić, mówią, że się kleje...
kiedy płacze słyszę "przestań! nie becz"...
kiedy dusze to w sobie, mówią, że nie mam serca...


Możesz pomyśleć o mnie cokolwiek.
Że się poddałam, jestem niestała,
niekonsekwentna, mało poważna,
cyniczna, chłodna i obojętna.
Możesz oskarżyć mnie o co zechcesz.
O dziecinność, niesłowność i że nie
tak miało być. Możesz dowolnie też
mnie nazywać. Gówniarą, egoistką,
heterą. Tylko zanim otworzysz usta,
spójrz proszę na moment w kierunku lustra!

autor

Aguśka-Róża

Dodano: 2009-02-14 11:08:32

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie