Miałem czas.
Dla Ciebie.
Znów rozmawiam z tobą.
Mówisz że, prawda boli
a ja kocham ten ból.
Mówisz że, to wszytko
warte tyle, co nic.
Znów stoję obok ciebie
i patrzę na płatki snu,
a kwiaty kwitną wiosną.
Rośnie ta samotność
podlewana szarym świtem.
Znów miałem swój czas,
by powiedzieć o smutku.
Miałem czas, by zagrać
moja ostatnią kartą.
By płakać pierwszy raz.
autor
nikt
Dodano: 2009-02-15 01:52:58
Ten wiersz przeczytano 380 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
smutek zapłacze bo prawda boli ale wiosna będzie i
już nie szara Bardzo pięknie piszesz Pozdrawiam
Miałeś czas, a teraz marzysz i marz na nowo. Delikatny
wiersz.
Smutny wiersz ale bardzo mi się podoba... Bije z niego
dużo uczucia... Trzeba walczyć do końca do upadłego i
się nie poddawać.. pozdrawiam i zostawiam plusik:)