miedzianowłosa

Chociaż wiersz w dedykacji żonie,czyli najbliższej
sercu osobie to ja jednak tą ostatnią zwrotkę
najbardziej odpowiednią i jako motu wiersza za cel
wspólnego marszu przez życie za wzór daję-wszystko
inne jako preludium do pełni szczęścia..powodzenia

Ciekawie pomyślane opiewanie uroków miedzianej
piękności na tle złoto - miedzianej jesieni. Obie
urokliwe, ale najbardziej zachwyca twoja miłość nie z
tej epoki.

pięknie malujesz miłośc do swojej ukochanej żony, tak
romantycznie i jesiennie piszesz o jej miedzianych,
lokatych włosach...

Pięknie opisujesz swą milość do żony i pięknego koloru
włosów,kasztanowa jesień z czerwienią mój ulubiony
kolor.

A to mi dopiero prawdziwy miedzioryt. Te włosy są
przez Ciebie pięknie opisane. :)

miedziano-pięknie, złocisto-przepieknie bo to dla
żony, tak ślicznie subtelnie.

I to jest miłość, prawdziwa. Śliczniutki wiersz.

Powiem za LenaLaut ze ostatnia zwrotka odrobine kuleje
za pierwszymi trzema, ktore sa po prostu piekne...Taka
ode do piekna i o pieknie (tym bardziej ze chodzi
tutaj o wlasna zone;) mozna spotkac juz tylko w
dzielach z epoki romantyzmu lub w
malarstwie...naprawde bardzo udane, gratuluje i TAK
TRZYMAJ !

Cóż za oda do włosów :)Przepięknie się czyta...takie
wyznanie miłosne.

wielka i pełna kolorów Twoja miłość do żony -musi być
bardzo szczęśliwa-piękne wyznanie miłości

piekne obrazy, troche gubi sie to w ostatniej zwrotce,
ale ladnie...