Między ustami a dłońmi...

wybacz że grzechy nie obmyte
gromadzę pod sercem i bez
natchnienia nie potrafię usnąć
ja - nie daleko mój grób
pod wierzbą jeszcze pachnie
twoim milczącym spojrzeniem

wybacz że skłamałam w półuśmiechu
zacierając słowa i bez żalu
dalej piłam rozlaną kawę
ja - w przestrzeni zatrzymana
twoją dłonią jeszcze ciepło
chłonę

wybacz że nie wierzę w wiarę
ludzkości i potrafię sama sobie
modlitwe odmówić
ja - nie umiłowana
twoimi ustami rozproszona
wśród mlecznej drogi

[i]a mimo tego jestem
elementami ciebie ułożona[/i]

autor

Kornelia

Napisany: 2006-10-03 Dodano: 2006-10-03 21:30:42

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie