Milknę

Milknę, a powinnam krzyczeć
Chcę uciec, lecz Ty mi nie pozwalasz
Patrzysz jak cierpię-to daje Ci satysfakcję, mi tylko ból
PRZESTAŃ - proszę
Lecz Ty przekraczasz granicę humanitaryzmu
Czyję się sponiewierana, zużyta jak szmata
Umierasz
A ja nie czuję ulgi
Szukam zemsty, lecz juz za późno, bo Ciebie nie ma
Odszedłeś bez żadnych konsekwencji
A ja odczuwam skutki
Nie można zapomnieć
Trzeba żyć
Lecz jak?

autor

Forgotten__88

Napisany: 2006-08-13 Dodano: 2006-10-23 09:07:46

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie