Miłość...

Banalny wiem... Pisany na życzenie dla koleżanki do szkoły...

Była jak kwiat,
bez niej wciąż usychała
Była jak dziecko,
bez niej bardzo cierpiała

Traciła nadzieję,
że odszuka ją w swej opowieści
Znajdywała podróbki
lub jej małe drobne części

Stukała bezsilna i smutna
do każdych serca drzwi
Odpowiadało tylko milczenie
a poza nim nikt

Cierpiąca i uschnięta
powoli cicho zanikała
Z tęsknoty i braku tego
czego nigdy nie doznała

Teraz widzę podobieństwo
jej milczenia w nicości
Ona tak jak i ja
umierała z miłości...

Dedykowane pannie ukrywającej się pod szyldem "egzystencjalny paw" :*

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2007-03-19 21:18:55

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie