Miłość
Wicher rwie drzewa miłość nasze serca
Jak słońce ogrzewa jak mróz jest mordercza
Spójrz w przeszłość czym była usłana
Czy pełna radości czy jest zmarnowana
Dlaczego serce twe dziwnie bić zaczyna
I twarz ma rumieńce czego to jest wina
Każdy jest losu swojego kowalem
A każdy postępek gwoździem lub bretnalem
Więc tak wbijaj gwoździe by życie łączyły
A nie łupały w drzazgi szczęścia nie
niszczyły
Żeby co złączone mogło trwać przez wieki
Tak długo aż my wszyscy zamkniemy
powieki
autor
kuba-winetu
Dodano: 2019-07-07 21:49:16
Ten wiersz przeczytano 1274 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Prawda: kazdy jest kowalem swojego losu.
Pozdrawiam :)
ładnie Pozdrawiam:))
Każdy marzy o miłości pełnej zrozumienia i
wzajemności, aż do grobowej deski... Pozdrawiam
serdecznie :)
z podobaniem ten melancholijny wiersz o miłości:)
pozdrawiam
Piękny wiersz.
"Wicher rwie drzewa miłość nasze serca"
Pozdrawiam serdecznie :)
Przepięknie
Pozdrawiam serdecznie