miłość

atoli wszystkie jej drogi są pełne kwiatów i krwi..

miłość jest podmuchem wiatru
który wszystko rujnuje
sprowadza chaos
i nicosc
w swiecie tych, ktorzy naprawde mocno wierza
w lepszosc.
to uczucie ktore kaleczy milion razy bardziej niz ostre odlamki szkła.
tępe nozyce ktore na sile probują przeciac serce..
w przypadku prawdziwej milosci serce probuje walczyc.
chociaz nie chce...
milosc.. do teraz nie rozumiem jej siły..
niby niewinna ale pelna nieograniczonej mocy.
robi z ludzmi co chce.
i najwiekszy medrzec bezradnie rozklada rece, niewiedzac skad sie bierze.
pojawia sie wtedy, gdy nie powinna istniec.
znika.. gdy rośnie w potęge taką,
ze nie mozna bez niej juz zyc.
dziś ma kochać mnie a jutro Ciebie.
bo ten kto ją rozdaje
nigdy nie robi tego równo.
wiec nie wiem co jest lepsze.
zyc bez milosci
czy umierac .
przez nią..
teraz to już nawet nie mam siły płakać.
bo po co..
skoro to i tak niczego nie zmieni..

kwiatów i krwi..

autor

nieuleczalna

Dodano: 2006-12-13 21:38:33

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie