Miłość..

Lekkie piórka otaczają swoją bielą moją głowę.
Wznosząc się nad ziemią w powiewie radości płatam figle własnemu losowi.
Jestem więc Aniołem, czuję się jak Anioł.
W błogim stanie śmieję się z nieszczęścia, które miało okazję mnie oszukać.
Widziałam niebo! Z delikatnym uporem drwię z potknięć i błędów swojego fatum.
Niebo widziało Anioła!
Szczęście jaśniejące w uśmiechu, całe w podskokach dopada nas i zatrzymuje.
Anioł jest w niebie, a niebo z Aniołem.
Oczekiwanie i brak obecności zostały zalane teraźniejszością.
Rozpromieniam Cię swoim blaskiem, a Ty otulasz mnie czułością.
Niezbędni sobie do życia, już nierozłączni.
On ma moje pióro, ja gwiazdki.
Oboje pałający miłością patrzymy na świat.
Teraz to utopia. Mój wyśniony raj..

autor

Qeridos

Dodano: 2009-02-26 10:40:02

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie