Miłość dwojga-Bożym darem

Świat nie musi się walić, nie musi gasnąć światło

Mężczyzna jest pieśniarzem, gdy pragnie zdobywać

Wyśpiewuję trele, mizdrzy się, co dzień brodę goli

Ubiera krawat, są kwiaty, śliniąc się ciągle słodzi

A gdy mu się uda zdobyć , zaczyna zwodzić


Gdy jest myśliwym, co tylko trofeum pragnie
Liczy i to się sprawdza, w ramiona mu wpadnie



Zaspokoi chuć i odchodzi w glorii strzelca

Ona – wiem, ze krwawi z pękniętego serca

Taki facet, niby to strzelec, śpiew powtarza

Wpada jak śliwka w kompot, klęczy u ołtarza



Nowa, inna w jego ramionach przyszłością żyje
On a może oboje, jakoś tak , byle się żyje



Każdy z nas pragnie tego co zawładnie sercem

Każdy pragnie stabilizacji a nie żyć w rozterce

Chce mieć pewność jutra i nie marzyć o cudzie

Mieć uśmiech w codzienności, nie być w złudzie


Jakże często przewrotność miłość skraca

Jest w piękniej wiośnie, nie doczekuje lata



Nic nie trwa wiecznie, dbać by się nie rozpadło

Świat nie mus się walić, nie musi gasnąć światło

Usuwać bolesne chwile, zapominać złe co nas nęka

Iść razem w miłości przez życie to radość nie męka



Razem patrzeć w piękno życia, co dzień, co chwil parę

Pokonywać przeszkody, miłość dwojga-Bożym darem

autor

slonzok

Napisany: 2017-04-09 Dodano: 2017-04-09 06:13:59

Ten wiersz przeczytano 274 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie