miłość grosze zostawia w fontannach

/popr./

ta łąka się nie kończy? na trawie leżymy.
jest zielono, zielono. i niebo opada
tak, że można je wyjąć spomiędzy źdźbeł. żyły
jeszcze pełne endorfin. to początek lata

zaledwie, a ty mówisz, że mógłbyś tak zawsze.
wiesz ile razy echo "zawsze" powtórzyło?
za tymi, co przed nami pogubili w trawie
plany, klucze do domu, talizmany. bilon

pozostawili w każdej mijanej fontannie,
w zamian - bezludne noce, leki na bezsenność,
serca wyryte w korze i gruszki, co wcale
na wierzbie nie urosły. kolory płowieją,

jak świeżo malowane ławki schną nadzieje,
że trawa nie pożółknie, że oczy niebieskie
będą prywatnym morzem. zanurzasz się śmielej,
głębiej, aż o falochron rozbije się bezkres

autor

zorianna

Napisany: 2009-05-30 Dodano: 2009-06-02 11:37:15

Ten wiersz przeczytano 902 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie