Miłość i jej konsekwencje...

Dedykuje ten wiersz wszystkim zakochanym, z intencją, aby nie zapominali o innych, nie tylko o swojej drugiej połówce. Bo jeśli ich zabraknie, podczas rozstania, to kto pocieszy i pomoże?...

Miłość potrafi zmienić twe życie,
nawet gdybyś cały czas wierzył skrycie.
Ona i tak Cię znajdzie mimo Twej woli,
Nie zapanujesz nad nią, nie masz żadnej kontroli.
Bo gdy przybędzie, nie zamkniesz serca wrót,
uwierz, twe życie pochłonie miłości głód.
Nie będziesz już sam, lecz uważaj na siebie,
każdy krok Twój, stawiający przed Ciebie.
Będzie do niej należał, i kierował tobą.
Lecz jeśli nie wyrazisz zgody, nie będziesz już sobą.
Stracisz panowanie, przestaniesz myśleć.
Będziesz niczym kukła, na sznurach losu wisieć.
Jeśli wyrazisz zgodę, nie będzie już odwrotu,
droga za Tobą zniknie bez powrotu.
Pamiętaj o tym bo to trudna decyzja,
Czy zostać w Cieniu, czy taka jest twa Wizja?.
Jeśli nie, posłuchaj mej opowieści,
w której przekaże wam, z mojego życia wieści.

Miłość jest piękną, miłość jest czysta,
lecz dla niektórych ciemna i mglista.
Potrafi podarować smak uczuć i rozkoszy,
a czasem w zło przemienić i świat słyszy głosy.
Głos wołania o pomoc, walki o przetrwanie,
czekać na osobę która spełni swe zadanie...
Podaruje łyk szczęścia, rozświetli mrok nocy,
bo sam nie posiadasz wystarczającej mocy.
By powstać na nogi i iść wciąż przed siebie.
Czy warto tak żyć? Czy lepiej jest w Niebie?
Nie znam odpowiedzi, bo świat jest okrutny,
a może to ja jestem, taki obłudny.
Raj jest wspaniały i jest tak blisko,
lecz czasem trzeba przebyć długą drogę mglistą.
Lecz pamiętaj o Tym że masz wokół siebie,
znajomych co oświetlą, drogi przeznaczenie.

Niestety dla mnie, życie łaskawe nie było,
zdmuchnęło nadzieje, w proch obróciło.
Straciłem me serce, rozpętując burzę,
spłonęło ogniem rozpaczy, strawiając mą duszę.
Piekielny ból opanował me Ciało,
Chcę odpowiedzi! Jak to się stało?
Co do prowadziło mnie do czasu rozstania?,
Tyle pytań, odpowiedzi, świat mi przysłania.
Straciłem kontakt z rzeczywistym światem.
Który na co dzień był mi niczym bratem.
Budziłem się każdego ranka z uśmiechem na twarzy,
a teraz mam nadzieje spać wiecznie, to mi się marzy.
Więc stanąłem przed bramą wiecznej ciemności,
pochłonąwszy me ciało, straciłem nadzieje, na smak wolności.

autor

tercio127

Napisany: 2010-03-21 Dodano: 2010-09-08 22:33:25

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie