Miłość spod dębu
Znów przyszło lato, dojrzewa słonecznik,
zbóż srebrne łany kłaniają się ziemi,
a w środku lasu pod tym dębem wiecznym,
siedzimy razem, czule przytuleni.
Tu się miłości pięknej nić zaplotła,
gdy w młodych sercach zakwitało życie,
a dąb, powiernik naszych czułych
spotkań,
do dzisiaj skrywa wszelkie tajemnice.
Wciąż tu wracamy by pokrzepić ducha
i sił zaczerpnąć do spełnienia marzeń,
on wdzięczność przyjmie i życzeń
wysłucha,
pobłogosławi nasze wierne - razem.
Komentarze (52)
Lubię czytać takie romantyczne wiersze. Cieszę się, że
jesteście razem.
Pozdrawiam z uśmiechem.
Ładnie, nasze wierne - razem. Pozdrawiam karacie
Bardzo pieknie
Bardzo pieknie
romantycznie i bardzo ciepło
pozdrawiam
Romantycznie, pieknie:)
Pozdrawiam:)
Bardzo romantycznie i pięknie :)
hm...leśni ludzie!!,
buziam
A dąb wciąż szumi przez stulecia
przy ciągle nowych, ludzkich dzieciach:))) Karacie,
wiersz, uderza prostotą i pięknem:))))
szacunek dla wierności uczuć
subtelnie oddany klimat miłości
romantycznie
super liryka miłosna
ciepłych uczuć
słonecznych dni
mocna miłość bo dębowa wierności dochowa..
laczego spod dębu???,
uśmiechu chwilka od bombadilka
i wygrali
no cóż ktoś musi ten puchar dźwigać
Miłośc silna i długowieczna jak dąb, pod którym się
zrodziła - romantycznie opisałeś swoje szczęście.
Pozdrawiam karacie :)
Pięknie malujesz słowem obrazy i wplatasz w nie ciepłe
wspomnienia.
Pozdrawiam :)
I dobrej energii doda,
dąb - król lasów naszych.
A skoro pod dębem się zaczęło, to i musi być zdrowe -
miłość, mądrość i całe życie.