Miłość utracona

Gdy ktoś o imię moje zapyta,
odpowiem: Samotność, z porannej mgły utkana,
przybyłam z nadzieją, w pustce odchodzę,
płaszczem z gwiazd spadających okryta,
czekam, aż na nowo w sobie się narodzę,
jedynie wiatrem niepewności targana.

Próbujesz zniknąć gdzieś za szklaną bramą,
lecz nie zatrzesz tego, co głęboko utkwiło,
Twoje imię Miłość, przez kogo nadane?
W pył obróciłeś moc jej i mnie samą,
odpłynęło wszystko, w przestrzenie nieznane,
nim dłoń wyciągnęłam, w deszcz łez się zmieniło.

autor

i.g.

Dodano: 2008-06-23 16:22:31

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie