O miłości

Dla tych co kochają lecz są nie kochani , Co perły sypią by w gnój wpadły.

O miłości co żeś ty za pani?
Że targany tobą jak żagiel wichrem,
Z krańca świata jednego na dróg;
Jak obłąkany celu nie widzę, prę: przez
Góry, rzeki, lasy koszę, by srogim zamachem,
Pustkę przeciąć.

O miłości czemuś taka bezlitosna?
Czemu miodu dajesz by goryczą;
Zaraz podniebienie skazić...
A zamiast z ust wypluć, to czaszę
Przechylam by do dna wypić.

Bo umysł tobą pijany!

I dalej pędzę tym miłości wichrem gnany,
Nie bacząc na szkło pod nogami,
A widząc ciebie w oddali mówię nie!
Lecz nogi same kroki stawiają.
Bo myśl w głowie się kołacze,
Że tym razem będzie inaczej.

Kiedy cię widzi mówi że kocha, lecz kiedy cię niema innego już kocha. A miłość ma niezmienna.

autor

marp0

Napisany: 2008-09-01 Dodano: 2008-09-03 23:09:09

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie