Miłości miłostki i ludzkie...

Parzę kawę,
Popijając łykiem mijającego dnia,
Gapię się w przmykającą ciemność za oknem.
Wypatruję cieni,
Odchodzącego dnia nadzianego,
Ludzkimi zmęczeniami,
Przebiegającymi chyłkiem pod oknami.
Patrzę jak odchodzi wiele malutkich trosk,
Pojawiających się zawsze przed,
Mijającym dniem,
Biegnące zawsze z szyderczym usmiechem,
Mimo że nie chciane,
Nadają zawsze jakiś dźwięk dający,
Sens i treść,
Mijającej chwili.

autor

13-13-13

Napisany: 2009-07-01 Dodano: 2009-07-02 23:11:45

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie