Miłości strzała

Prosta dziewczyna, tajemnic głębina.
I chłopak z miasta, co po górach się wspina.
Ona jego muzą, on jej uwielbieniem.
To ich połączyło, pierwsze spojrzenie.

Szum drzew i dźwięki strun stają się jednością.
Razem upojeni dziką namiętnością.

Wtem Amor złamał miłości strzałę.
Bo trafił w serce czyste niczym diament.

W lekkim powiewie ciało swe oddała.
Lecz to już nie miłości a pożądania strzała.
.
Żałowała, płakała, godzin nie zliczy ile.
Zapomniała się przecież tylko na chwilę!

I Amor nie wzniósł się już nad polany.
Od tamtej nocy jest szykanowany.
Bo z niezdarności swej.
Zaprzepaścił niebiańskie plany!

autor

harmonia

Napisany: 2015-11-10 Dodano: 2015-11-13 10:11:44

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie