Mimo

Słońce co wisi nad światem
Dokładnie widzi z góry
Ile błąka się strapień
I ile myśli ponurych

Widzi każde cierpienie
Każde zło które się wydarza
A jednak co dzień wstaje nie strudzenie
By blaskiem swym nas obdarzać

Wyciąga swe promienie
Przez czarne ciężkie chmury
By rozpraszać życia cienie
I wzrok kierować do góry

I ty bądź jak słonce
Co świeci przez całą dobę
Niech wszyscy widzą promienie twe lśniące
I światło które masz w sobie

Rozświetlaj dni najciemniejsze
Roztapiaj najgrubsze lody
Zmieniaj w najkorzystniejsze
Złe prognozy pogody

I mimo powszechnej ciemności
I mroków co ciągle atakują
Nie żałuj swojej jasności
Bądź słońcem dla tych którzy go potrzebują

autor

Marta Dabkowska

Dodano: 2008-06-21 22:56:42

Ten wiersz przeczytano 1239 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie