Młodzieńcza miłość - roz. XXX

Pozdrawiam Was kochani i pięknie dziękuję, za sympatyczne komentarze. Zapraszam, do następnego rozdziału opowiadania.


Rozdział XXX


Ania szczęśliwie wylądowała, a i Ela równie bez przeszkód dojechała do celu.
Jedna za drugą bardzo tęskniły, ale musiały to jakoś znieść – częściowo w imię miłości, a i dla zdrowia również. W sanatorium życie dość szybko biegło, a przede wszystkim intensywnie - nikt nie narzekał na nudę ani też monotonię. Organizowano ciekawe wycieczki, kuligi, ogniska, a i na miejscu oferowano sporą dawkę rozrywki - bilard, piłkarzyki i różnego rodzaju gry planszowe. Ponadto, a właściwie przede wszystkim, zadbano o różnego rodzaju zabiegi, masaże i tego typu zajęcia. Były też tańce (prawie dziennie), które najbardziej z wymienionych rozrywek, przypadły Eli do gustu. Czas spędzany w tak specyficznym miejscu i z takimi atrakcjami, był dla Elżbiety odskocznią dnia codziennego, a poniekąd nawet pewnego rodzaju nagrodą, za dotychczasowe nieciekawe życie żeby nie powiedzieć piekło, jakie zgotował jej przez lata własny mąż. Teraz kiedy od niego odseparowała się, mogła żyć pełną piersią i używać życia – nigdy, tak dobrze nie bawiła się. Wszystko to co ją tam spotkało, było jak cudowny sen a nawet jak marzenia, które się ziściły. Czas płynął nieubłaganie i zbliżał się koniec turnusu. Ela była w siódmym niebie i nawet nie chciało jej się myśleć o tym, że pora wracać do rzeczywistości (zwłaszcza do pustego domu - tak myślała). Nie miała pojęcia, że Ania już wróciła i że będzie na nią czekała z utęsknieniem. Kiedy dojechała na miejsce, córka przywitała ją ze łzami w oczach i ogromnym bukietem kwiatów. Kiedy już przyszły do domu okazało się, że to jeszcze nie koniec niespodzianek. Dom posprzątany, ciepło i przytulnie, a za około pół godziny wykwintny obiad z dwóch dań, który oczywiście przygotowała Ania. Był też deser i niekończące się rozmowy, które przeciągnęły się prawie do rana.
Obie miały sporo do opowiedzenia i również obie, tak samo były zadowolone z wyjazdu. Ania zwierzyła się matce, że przyjechała tylko na trochę i za około dwa miesiące, wraca do Jacka. Postanowiła tam iść do pracy i zarabiać prawdziwe pieniądze. Eli trochę było przykro że zostanie sama, ale trzeba było wybrać mniejsze zło, a i lepsze warunki bytowe na przyszłość. Jacek czyli nowy chłopak Ani, okazał się porządnym człowiekiem z dobrej rodziny, na którego Ania mogła liczyć. Ela obawiała się o Anię - jak sobie poradzi na tej obczyźnie, jak się dogada (nie do końca miała opanowany język), ale córka zapewniała ją, że wszystko będzie dobrze i że da sobie radę. Elżbieta nie miała innego wyjścia, jak jej zaufać i modlić się za nią. Nadszedł dzień wyjazdu. Ela pojechała z Anią na lotnisko, żeby być z córką jak najdłużej. Kiedy się żegnały, obie aż zanosiły się od płaczu, ale takie było postanowienie i trzeba było to jakoś przeżyć. Stała na tarasie widokowym tak długo, aż samolot zniknął w chmurach. Było jej tak smutno, że o mało nie pękło jej serce.

autor

Isia05

Napisany: 2016-11-13 Dodano: 2016-11-14 17:23:13

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie