Modlitwa wieczorna.

Jeżeli kiedyś mi przyjdzie stanąć na brzegu zdarzenia, kiedy stopy znieruchomieją niezdecydowaniem, podaj mi dłoń.
Przemów spokojem przeznaczenia, chłodem rozsądku ostudź płomień rozpaczy.
Nie pozwól się odwrócić, nie pozwól usłyszeć krzyku milczenia.
Zamknij przeszłość kluczem rozsądku, okna zasłoń firaną pogodzenia.

Jeśli przyjdzie mi stanąć na brzegu zdarzenia, włóż w puste dłonie motywację.
Dźwięki znajome pozmieniaj, słowa znajome wymarz.
Daj mi białą kartę niezapisaną, daj pióro czyste z anioła skrzydła.

Oczy zasłoń przepaską zapomnienia, uszy zamknij szeptem ukojenia.
Naucz stąpać po kruchej tafli postanowienia, naznacz westchnieniem pułapki powrotu.

W lustrze pokaż suchą szarość oczu, bruzdę znużenia wygładź pogodzeniem, wargi rozchyl cieniem uśmiechu.
Przez próg dnia przeprowadź mnie zapachem kawy, świeżością myśli, prozą życia.
Przez nocy próg, przeprowadź nadzieją na sen, na zapomnienie, na wyciszenie.

Roztwórz spokojem zaciśnięte dłonie, oddech wyrównaj krokiem dobrych myśli. Echo w pustce serca naucz milczenia, puls zrównaj z myślą, słowem i uczynkiem.

Jeśli kiedyś mi przyjdzie stanąć na brzegu zdarzenia, podaj mi dłoń..... .

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-11-07 Dodano: 2013-11-07 17:19:33

Ten wiersz przeczytano 1692 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie