Modrość i lazur

Lubię patrzeć na modrość, lazur,
niebieskość z domieszką szarości.
Kolory oczu mojej Żony,
otucha i balsam ufności.

W błękicie nieba jest blask świeży,
jak tęczówki wokół Jej źrenic.
Gdy noc przyjdzie i zasypiamy
wciąż ten blask w mej duszy się mieni.

Drżące chabry schowane w zbożu,
błękitne płateczki wśród kłosów.
Jej oczy bławatki niebieskie
błyszczą ukryte w oprawie włosów.

Z uśmiechem piszę kilka rymów,
choć czasem spotkam w oczach burzę.
Szarość zmienia się w chmurny granat
i na pogodę czekam dłużej
(normalnie, zwyczajnie jak w życiu).

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2018-07-19 Dodano: 2018-07-19 07:32:37

Ten wiersz przeczytano 1121 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie