Mogiła
Z cierniem na głowie dotkliwie wołam,
nostalgia i smutek dręczą moje czoła
lecz kim że ja byłbym
bez ciernia i znoju?
Byłbym mchem brunatnym w mogile spokoju.
autor
sylvie
Dodano: 2013-11-22 14:14:15
Ten wiersz przeczytano 521 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Bardzo wzruszająca miniaturka. W smutku słychać krzyk.
Życie, jak życie ma różne oblicze. Dobranoc
Pozdrawiam :)
i mech ma swoje miejsce w życiu
Pozdrawiam serdecznie