mój P.
świt mi szarością tęczówki sparzył
gdy serce zaciskałam w dłoni niezgrabnej
próbując szponem
Zło wydłubać
boję się barw
więc oczy odwracam
gdy Twoje mi błękit nieba przychylają
jednym spojrzeniem
nie
!
Zła z serca nie wyciągnę
choćbym pazury stalowe miała
i zębami pierś wygryzła
strach mi łono zaciska
gdy usta od ust znikają
a większe ciało mniejszemu ucieka
marionetka ciągnie za sznurki
nie przestaje krzyczeć
kołysze biodrami
wyciąga ręce...
dawno dawno temu Wiedźma się zakochała. "wszystko dla Ciebie mam..."
autor
CzarnaRoza
Dodano: 2009-05-31 11:01:23
Ten wiersz przeczytano 518 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ciekawy wiersz.
klimat mrocznego widma. może czas odnależć w sobie
światło? każdy, bez wyjątku ma je w sobie. pozdrawiam
ciepło :)
bardzo wymowny, głęboki wiersz. pozdrawiam :)
wiersz jest barwny intryguje ale w tle zły nastrój
kondycja jakby mroczny Dobry Pozdrawiam :)