Mój Anioł...

Idąc przed siebie widze anioła...
Pytam sie co tu robi...
On tylko łzami odpowiada, rozkłada szkrzydła
i odlatuje w bram nieba ciemnosci...
Unosząc twarz w góre...
Czóję... zimne jak płatki śniegu...
Pióra (kogo?!)...mego anioła stróża...
I nagle w mych oczach strumien sie zjawia...
I oddech zanika...
Mój umysł oznajmia...
Już nie ma anioła...
Już nie ma strażnika...
Idąc przed siebie w ciemnosci zanikam...
Z myślami w mej głowie...o strazniku...mym aniele...
Bram niebieskich...
Który łzą zatwierdza słowa z mego serca...

autor

Blackkk

Napisany: 2006-04-07 Dodano: 2006-06-13 18:24:34

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie