Mój Anioł
Usiadłam w kącie niezauważona...
Włożyłam słuchawki do uszu ...
I słuchałam mojej przyjaciółki...
Muzyki...
Zaczęłam rozmyślać...
nad życiem... nad tym...
Czy mam po co istnieć...
Czy zawszę tak już będzie...
Czy zawszę będę sama...
A może zjawi się mój Anioł...
I weźmie mnie do góry...
Do tego drugiego lepszego świata...
A może ten "anioł" zjawi się tu...
na ziemi...
Może weźmie mnie w swoje objęcia...
I powie że wszystko będzie dobrze...
Że się mną zaopiekuje...
I nigdy już mnie nie opuści...
Boże proszę cię...
Spraw bym nie musiała już płakać...
Ja nie potrafię tak żyć...
Błagam...
Weź mnie do siebie...
Pozwól mi odejść...
autor
~SadGirl~
Dodano: 2009-11-17 18:10:54
Ten wiersz przeczytano 452 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Przypomniały mi sie moje nastoletnie przemyślenia :)
piękne czasy... Używasz wielokropka jako ozdobnika
graficznego wiersza nie zaś jako znaku
interpunkcyjnego... pozdrawiam
"Zaczęłam rozmyślać (...) Czy mam po co istnieć..."
sensu istnienia nie odnajdziesz w jednej chwili.. z
czasem zaczniesz zauważać, że masz po co żyć, że bez
Ciebie byłoby inaczej. Nawet gdy podarujesz kawałek
chleba bezdomnemu psu, gdy dasz dobrą radę prosto z
serca przyjacielowi, gdy pomożesz człowiekowi w
potrzebie i obdarujesz kogoś miłością- wtedy zmienisz
świat, może nie cały, ale choć trochę. To jest między
innymi sens istnienia bo zawsze jest dla kogo żyć ;)
Śliczny wiersz. Pozdrawiam +
Los nasze karty życia nieustannie odmienia, tylko
uwierz a świat będzie lepszy.