Mój Anioł Nadzieji

Wędrowałem przez życie w stalowym kokonie smutku.
Nierozumiany przez nikogo, dręczony przez koszmary.
Lecz znalazłem w końcu serce, które podzieliło się ze mną swoim ciepłem.
Jednak jest ktoś kto jak latarnia, ratuje mnie przed mroczną burzą istnienia.
Staczałem się w dół ginąc pod lawiną nieszcześć i problemów, lecz znalazła się dłoń która pomogła mi wstać.
Choć sama trapiona przez demony przeszłości, otworzyła przede mną życie i nadzieje.
Choć jest młoda i piękna niczym wieczna bogini, to jej dusza jest obleczona całunem bólu
którego nie powinna jeszcze zaznać.
Los obdarzył ją tym, co dla wielu w jej wieku jest nierealne.
Lecz dzięki temu tak dobrze mnie zrozumiała.
Ból którego zaznała, sprawił że w jej sercu urosło dobro w najczystszej postaci - chęci pomagania innym.
Cierpienie zrobiło z niej wspaniałego człowieka w przeciwieństwie do innych żyjących w błogim
szczęściu marionetek, poruszanych za pomocą zachłanności i egoizmu.
Dlatego kocham ją i jestem szczęśliwy że kapryśny los postawił ją na mojej drodze.
Dziękuje mu za to że postawił na mojej drodze dziewczynę która stała się dla mnie Aniołem Nadzieji, nadzieji na lepsze jutro.
Albowiem nadzieja zawsze ginie ostatnia.

...dla mojej wspaniałej dziewczyny Kasi...

autor

czlowiek we mgle

Dodano: 2006-05-26 18:13:50

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie