Mój czas
Jak sługa Małego Księcia
Wciąż zapalam i gaszę
Moich okien latarnie.
Interwał między nimi
Coraz krótszy i krótszy!
A czas spływa strumieniem,
Wsiąkając w życia prozę.
A ty mi dałeś Boże
Tyle planów i marzeń,
Talenty rozmaite...
Że dość na drugie życie!
Więc odpowiedz mi wreszcie:
Czy zdążę, zdążę jeszcze?!
autor
Eunika
Dodano: 2015-02-02 13:02:00
Ten wiersz przeczytano 583 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Ładny
wszystko ma swoje miejsce pod słońcem:)
Na wszystko przyjdzie czas...podobno...ciekawa
refleksja...Podoba mi się Twój wiersz:)-pozdrawiam
w zyciu szcześliwy jest ten człowiek
co powie w czasie się wyrobił
po godzinach nie siesiedząc
mysli rozdwajając
czy prace do domu brać
jeszcze innym je pokazać
czy się nadaje czy Nie
Bo każdy wie uczony z Nieba nikt nie spadł choć
mądrość ceni się
ale nie dla każdego po czasie w:):)
w czasie nie każdy mieści się
po czasie większość
co dla niektórych już za późno
mówiąc 'dziś żyję wspomnieniem'
lecz życie jeszcze się toczy
a to co już było miało nie wrócić
a wciąż do życia bieda wita
dobrze iż nędza nie jeszcze
co się jędzą okazuje
przez czas w którym samemu ginie
bo ktoś kto ma coś uczciwie
i nie boi się przekręstwa
jak sumienie nie każdego zdziera w:):)
To bardzo trudne pytanie
i Bog zna tylko odpowiedz na nie...pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz. Dla mnie lekarz i ludzie nie
dawali życia, ale Pan Bóg dał o co Go bardzo prosiłam.
Pozdrawiam.
Życia jeszcze tyle przed Tobą,
że podzielisz się jeszcze z
niejedną osobą.
Pozdrawiam serdecznie
Wielu z nas zadaje sobie to pytanie. Ładnie to
ujęłaś:) Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
zdążysz na pewno wyznam szczerze
bo Bóg dal talenty w dobrej wierze
Pozdrawiam:))