Mój instynkt.

Gdybym wiedział.
Ale pewnie i tak, na pewno i tak...
Z resztą - z tym się raczej nie spiesz
Jak zwykle wydałem siebie bez reszty.
Myślałem, że mnie stać.
Możesz to Cie rozbawi
ale teraz jem spokój na śniadanie,
mimo że wcale nie jestem głodny.
Moja silna wola klaszcze mi nad uchem.

Doskonale pamiętam jak mam zapomnieć.
Rozrysowałaś mi to w spadających gwiazdach.
Kropla pamięci za kroplę szarej mgły,
która pamięta tę szczególną ulicę.
Chciałem na prawdę...
Ale sama wiesz lepiej.
Bardzo chciałaś we mnie coś znaleźć.
Już wtedy zawiodłem, wybacz.
Wrodzony instynkt nieudacznika.

autor

nikt

Napisany: 2009-11-12 Dodano: 2009-11-12 20:02:50

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie