Mój Kaukaz

To trwa już trzy dni. . .
Przywiązany do skał Kaukazu,
patrzę jak z nią rozmawiasz.
I nagle jak Ethon przylatywał o poranku,
tak znów widzę was razem.
Sęp wyrywa mi wątrobę,
ile to jeszcze potrwa?
Kiedy jesteście obok siebie.
Wszystko się powtarza.
Ten sam ptasi dziób wbija się w moje ciało.
Ta sama scena przed moimi oczami,
Znów widzę jak z nim rozmawiasz.
I znów moja wątroba, jest rozszarpana.
Nieprzerwane pasmo cierpień.
Jak Prometeusz zostałem,
Odtrącony, niechciany.
Z sępem który zawsze mi towarzyszy. . .

autor

Tomasz Schomburg

Dodano: 2009-05-17 20:49:15

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie