Mój koszmarny sen

Czy mieliście kiedyś sen, który się powtarzał? Czy budzieliście się z krzykiem w nocy? Czy myśleliście co zrobić aby koszmar nie powrócił?

Otwieram oczy,
Ciemność, cisza,
Ktoś za mną kroczy…
Dopadnie mnie dzisiaj…

Po omacku szukam wyjścia
W uszach dudnią kroki!
Nie ma z ciemności przejścia
W świat jasny i szeroki

Idę boso, po mokrej trawie,
Do małych drewnianych drzwi
Serce mi się z piersi rwie
Może uda się uciec mi?

Otwieram drzwi z drewna
Oślepia mnie błysk bolesny
Wchodzę przestraszona, nie pewna…
Ogarnia mnie ból bezkresny

Lecz już nie mogę przerwać
Stawiam ostrożne kroki na lodowej podłodze
Nie mogę wzroku oderwać
Od tego, co jest na końcu, na tej drodze

Czarna skrzynia… trumna…
A w środku ktoś, kto ma moją twarz
Ta twarz taka zimna, próżna, dumna
Ten grymas! Nie! To nie moja twarz!
…a jednak

Wokół trumny ludzie, którzy mnie kochają,
Lecz nie widza mnie, nie słyszą
Patrzą na mnie i mnie nie poznają
Proszę, odezwijcie się!… Milczą…

Ten krzyk ciszy,
To on mnie zabił
On mnie zniszczył
Śmiertelnie zranił

Chcę krzyczeć, płakać, głośno zawodzić
Lecz nie mogę z siebie wydobyć dźwięku
I topię się we własnych łez powodzi
Lecz nikt nie słyszy mego żałosnego jęku

Otwieram zapłakane oczy,
W swoim ciepłym łóżku jestem
Obudziłam się w środku nocy
Przegnałam koszmar jednym gestem

Trzeba zrozumieć sny, wtedy przestają prześladować

autor

Nataliee

Napisany: 2005-11-03 Dodano: 2006-09-16 00:03:53

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie