Mój motyl

kobiecie, dla której warto żyć...

Mój motyl skrzydła szeroko rozpostarł
jak sławny malarz barwami czarował,
tylko przez chwilę swe piękno odsłonił
zastygł bezwładnie i zmysły zniewolił

Choć ręce drżały i spłycił się oddech
podszedłem blisko, bezszelestnym krokiem.
Na twarzy poczułem powiew młodości
a z jego ramion biło ufnością.

I znów rozłożył, w nich było szczęście
a potem jeszcze wciąż szerzej i szerzej.
Jak na palecie nieodkrytych pragnień
znowu poczułem pierwszych skrzypiec granie.

Sfrunął wieczorem, poleciał za słońcem
zostawił zapach i skrył się za cieniem.
Poczekam za nim, za rok znów przyleci
by tak jak dzisiaj swe piękno rozniecić.

autor

kaczor 100

Napisany: 2015-08-22 Dodano: 2015-08-22 10:28:57

Ten wiersz przeczytano 2303 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie