Mój płacz w tramwaju

Wyszłam z domu
Przecież muszę
Zobaczyłam szczęście
Które nie dotyczy mnie
Pełno znajomych
Zakochanych
Każdy przystanie, uśmiechnie się
Ale gdy tylko otworzy usta
Czuję się źle
Bo oni nie potrafią mówić
O rzeczach odmiennych
Niż swoje szczęście
A ja stoję pośród nich
Udając że jestem głucha
W sercu coś ściska
Tak straszliwie
Nogi drżą
Na twarzy smutek.
Do tramwaju wsiadłam,
tam też ludzi pełno.
A ja bezbronna, niewinna
Łzy powstrzymać chciałam
Nie potrafiłam, nie umiałam
Same gorzkie, cierpkie
Napłynęły mi do oczu
Wylewając się strumieniem.
Obcy ludzie patrzyli , mówili
GŁUPIA

A to wszystko przez samotność ... :(

autor

Forgiveness

Napisany: 2006-10-24 Dodano: 2006-10-24 19:35:32

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie