Mój przyjaciel w piekle..

Mój przyjaciel w piekle..

Wyruszam w podróż, by znaleźć przyjaciela
Co odszedł dość dawno, trzy lata temu
To nadal pamiętam, co mi wyznał skrycie
I idę wyciągnąć z Hadesu jego duszę
Bo wierzę że uda mi się przywrócić jego życie

Krętą drogą prosto do piekła idę
By zajrzeć diabłu prosto w oczy
I żeby napluć na jego twarz
Za to że przez niego on opuścił mnie
Opuścił mnie przyjaciel, bo wybrał grzech

No i co? Co teraz? – pytam
Nic nie dzieje się
Gdzie jesteś szatanie?! Gdzie on jest?
W labiryncie twoim nie zgubię się
Może nie teraz, ale jeszcze znajdę Cię

I w końcu znajduję dawnego życia ślad
Na poręczy schodów zawieszony hak
A więc w górę idę, wołam, krzyczę: to ja!
Odpowiada głucha cisza, nie mam zamiaru się bać
Znam dobrze te istoty, poznałam ten świat

I jestem u szczytu, widzę przyjaciela twarz
I cieszę się bardzo, obejmując go
On powoli się przesuwa, ja myślę czy to na pewno on
I nagle zmienia twarz i staje się samym złem
Obejmuję szatana, a on ze schodów spycha mnie

Upadam, nie złapałam poręczy się
Pomyślałam tylko: jaki jest w tym sens?
I odeszłam cicho, spokojnie jak w śnie
A teraz już niestety wiem
Że przyjaciel czeka, on nadal gdzieś tam jest

Wiec znów wyruszam w podróż aż do piekła bram
Pukam bardzo mocno, krzyczę: jesteś tam?
Z drugiej strony cisza, nikt nie otwiera mi
Patrzę przez dziurkę od klucza i widzę ich
Mój przyjaciel znalazł ją, spełniły się sny

I odchodzę znów, tym razem spokojnie
Nie chcę więcej w piekle już prowadzić wojny
Więc idę cichutko, i połykam łzy
Tak bardzo bym chciała znów zobaczyć ich
I wracam do bramy... I znów pukam w drzwi...

autor

Aniolek321

Napisany: 2007-04-16 Dodano: 2007-04-16 18:12:56

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie